بهبود سرعت دست و پا در ورزش های مختلف

پرفسور ایرج احرابی فرد

تاکید این مقاله دویدن و سرعت دست و پا زدن در آب نیست. یکی از مهمترین عامل سرعت توپ و یا پرتاب ها ی مختلف ورزشی به سرعت دست ها و یا پاها  بستگی کامل دارد. دلیل علمی آن ازدیاد شتاب حجم بخصوص در مسافت محدود است. مربیان مختلف روش های متفاوتی برای بهبود سرعت دست ها و یا پا ها بکار میبرند. برای روشن شدن اطلاعاتی ایجاد سرعت در ضربه زدن دست ها و پاها مورد بررسی علمی  قرار میگیرد.

تمرینات مقاومتی که از سرعت حرکت بکاهند در ایجاد نهایت از سرعت ایدهآل می کاهد. در والیبال به پای بازیکنان دفاعی روی تور وزنه های سبکی بسته میشد تا با ایجاد قدرت در عضلات پا زمانی که وزنه برداشته شود حرکت سریعتر انجام پذیرد. نتیجه ی تحقیقاتی به عکس این فرضیه را ثابت نمود.

سرعت دست ها و پاها فقط با تمرینات سرعتی بهبود مییابند. سئوال در این است که آیا تمرینات مقاومتی (با وزنه) میتواند سرعت را بهبود بخشد. جواب این سئوال آری هست لیکن نحوه ی تمرین اهمیت بسزائی دارا میباشد.

تمرینات کلاستری بدین معنی می باشد که هر ورزشکار مقدار وزنه نزدیک به ماکزیمم را انتخاب کند که در مسیر حرکت برای پنج یا شش بار تکرار آهستگی بو جود نیاید.                                                                              برای الگوی مهارتی حرکت دست یا پا، مقدار اندازه ی مقاومت (وزنه) انتخاب شود که در ماگزیمم شش تکرار سرعت حرکت کم نشود. چنانچه سرعت کم میشد مقاومت یا وزنه ی کمتر انتخاب شود.

برای سرعت دست آبشار زن والیبال، طناب بسیار ضخیم به بلندی یک متر انتخاب و انتهای ان گره ی ضخیمی زده می شود. سپس با الگوی صحیح حرکتی آبشار این گره به سرعت هر چه بیشتر به دیوار کوبیده می شود. سه روز در هفته، هر بار پنج ست شش ضربه ای، سرعت دست را در مسیر آبشار بهبود خواهد بخشید.

برای سرعت دست سرو تنیس و یا پرتاب نیزه، گره این طناب را با همان تعداد ست و تکرار به تخته ی بسکتبال بکوبید.

در شنا و دو و میدانی  کشش های کم مقاوم به کمر ورزشکار بسته و آنها با سرعت به حرکت در میایند. در این تمرین بایستی از تلاش آهسته شده خودداری به عمل آید. زمانی که سرعت حرکت به تلاش افت میکند زمان اتمام تمرین فرا میرسد.

در تمرینات سرعتی بالا رفتن از پله های استادیوم بایستی تعداد صعود پله ها را با از دست ندادن سرعت هم آهنگ نمود. بالا رفتن سرعتی ورزشکاران معمولا بین پنج تا ده پله میباشد.

نتیجه گیری این مقاله این است که سرعت دست ها و  پاها را فقط با تمرینات سرعتی  و یا مقاومتی سرعتی میتوان بهبود بخشید. حرکت پر تلاش مقاومتی سرعت ایجاد نمیکند. بطوریکه وزنه بردار پر قدرت موفقیتی در پرتاب وزنه ندارد.